Kadın cinayetlerinin nedeninin asıl kaynağını kadınlar kendilerinde aramalılar.
Nazım Hikmet Saman Sarısı şiirinin son mısrasında karısı Vera için, "Başımın belası" diyor.
Kadınlar her belanın başı olduklarını düşünüp, kendilerini bir sorgulamaları gerekir.
Cırtlak seslerini kullanarak, erkekleri çıldırtıp delirtiyorlar, onları o hale getiriyorlar ki sağlıklı düşünmenin sınırını aştırıyorlar, sonunda da kendilerini öldürttürüyorlar. Erkeklerin hayatını da cehenneme çeviriyorlar. Kendileri ölüp kurtuluyor ama asıl işkenceyi erkekler çekiyor.
Antik Yunanlılar "Pandora denen kadın, kötülük kutusunu açtı. Bütün belaları dünyaya saldı" diyor.
Müslüman ülkelerin kadını kapatması, hatta Afganistan'ın kadını eve kapatmasını <hoş görmesem bile> sadece dine bağlı değil, toplumda huzur bozucu bir nedeni olması gerekir diye düşünüyorum.Orta çağda batıdaki kadınlar da kapalıydı. Halan rahibeler kapalı. Fakat onlar Ronesans'tan sonra din yerine aklı seçti. Kadınlar özgürleşti. Demokrasi gelişti. Kadın cinayetleri gene bitmedi. Sonuçta, din de insanların uydurduğu bir şey. Gökten zembille inmedi. Devire göre uygulamaları değişiyor.
Eski libas gibi aşkın gönlü,
Söküldükten sonra dikilmez imiş.
Güzel sever isen gerdanı benli,
Her güzelin kahrı çekilmezmiş.
… Sevdiğim değildin böylece ezel
Ömrümün bağına düşürdün gazel
İbrişim'den nazik sandığım güzel
Meğer Polat gibi bükülmezmiş
… Seyrani'nin gönlü gamla yaş imiş
Aşkı sevda cümle derde baş imiş
Ben gönlümü toprak sandım taş imiş
Meğer taşa tohum ekilmez imiş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder