Annem son zamanlarında "Ben de artık Allahın olduğuna inanmıyorum" demişti. Devamen "Eğer Allah olsaydı Zabit'e çok bed dua ettim, birini yerine getirirdi" dedi.
Zabit babamın amcasının oğluydu. Babası Kıtı Hafiz, ömür boyu bize duşmanlık yaptı (Hatta annemin ilk doğurduğu benden büyük erkek kardeşim Ensar'ın daha bebek iken ölümune sebep olmuş) o ölünce oğlu Zabit duşmanlığı devam ettirdi. Tiloların Merdanın kız kardeşi Refiya ile evliydi.
Ninem öldüğünden üç gün sonra Merdan büyük oğlu Süreyya'yı evlendirirken davul zurna ile toy düğün yaptılar. Evleri bizim mereğın alt tarafında idi.
Toplumsal geleneğe göre kısa zaman içinde yakın komşudan ceneza çıkmişsa düğünde, ölüye saygı çalgı çalınmaz. Hatta gelinin babası çalgı çalınmasını istememiş, yaşlı adamı kimse dinlememiş. Annem bizim evden duyulan davul zurna sesini duydukça, biz yasta olduğumuz halde onlar kasıtlı eğleniyor diye gün boyu bed dualar yaptı.
Adnan çocuktu düğüne kaçarak gidip oynamış. Zabit'in büyük oğlu Yaşar da onu alkışlamış. Adnan delirdi.
Süreya'nın tek oğlu askerde PKK teroris saldırısında öldürüldü. Süreyya kafayı yedi. Devletin verdiği paraları pavyonlarda kadınlara yedirdi. Felç olup sürünerek öldü. Bir seferinde Meryemlerin evinin önünde düşmüş kalkamıyor ağlıyordu. Meryem yetişip kaldırdı. Tabii annem daha önce öldüğünden bunları görmedi. Bunları görünce annemin bed duaları yerini buldu demeye dilim varmıyor ama sonuç o şekilde oldu.
